10 فیلم نامه نویس برتر دوران طلایی هالیوود؛ از بیلی وایلدر تا هرمان منکویچ - وبلاگ اطلس وب

به گزارش وبلاگ اطلس وب، این فیلم نامه نویس ها در نوشتن برخی از برترین آثار تاریخ سینما مشارکت نموده اند. فیلم نامه نویس های دوران طلایی هالیوود، پیش روهای داستان گویی در سینما بودند. نویسندگان، معمارانی بودند که ساختارهایی خلق کردند که امروزه باعث خلق شدن فیلم های موردعلاقه ما می شوند. نویسندگان این دوره، اغلب تحت سلطه عقب بودن تکنولوژی و استودیوها بودند و بااین حال همواره سعی داشتند داستان هایی اصیل و خاص خلق نمایند.

برخلاف بازیگران و کارگردان ها، فیلم نامه نویس ها اغلب نادیده گرفته شده اند. آن ها از فیلم ها هیچ افتخاری نصیبشان نمی گردد، اگرچه داستان را براساس تجربیات شخصی خود خلق می کنند. دوران طلایی هالیوود، شاهد شکل های نو داستان گویی و توسعه حد و مرزها برای پیشرفت اشکال داستان گویی بوده است. آن چه آثار این فیلم نامه نویس ها را ارزشمند می نماید، واقعیت و شخصی سازی ای است که آن ها به فیلم ها تزریق نموده اند تا بتوانند آثاری خلق کنند که پیش از آن ساخته نشده بودند.

10. ستون ای. میلر

• اثر به یاد ماندنی: ماجراهای رابین هود (The Adventures of Robin Hood) محصول 1938

یک فیلم نامه نویس مستعد از اواخر دهه سی میلادی تا اواخر دهه پنجاه میلادی؛ میلر با کارگردان های بزرگی هم چون هاوارد هاکس، مایکل کورتیز و جان فارو همکاری نموده است. او با بیشتر استودیوهای معتبر، مانند برادران وارنر، استودیوی پارامونت، فاکس قرن بیستم و یونیورسال که نویسندگان را مجبور به بازنویسی های متعدد می کردند هم همکاری نموده است و در کوشش بود تا بتواند امتیاز فیلم نامه های خود را حفظ کند.

میلر در بسیاری مواقع می توانست چنین کند، او تنها یکی از برترین فیلم نامه نویس ها نبود، تهیه کننده هم بود و همواره در کوشش بود تا تصویر ذهنی خود را بر پرده نقره ای بیاورد. برترین اثر او، فیلم ماجراجویی های رابین هود، با بازی ارول فلین بود که با شخصیت های متعدد خود، مخاطبان را در داستان غرق می کرد. میلر پیچیدگی های هنر را درک نموده بود و علاوه بر آن، بر ژانر اکشن و هیجاناتی که این ژانر برمی انگیزد، تسلط داشت. تاکتیک های او، شامل ایجاد تعلیق و شوخ طبعی بودند که باعث شدند او تا به امروز در یادها زنده بماند.

9. پاول و پرسبرگر

• اثر به یاد ماندنی: کفش های قرمز (The Red Shoes) محصول 1948

فیلم سازان بریتانیایی که طی شش دهه، همکاری خلاقانه خود را توسعه دادند. به یادماندنی ترین اثار کلاسیک آن ها که دهه چهل میلادی به اکران درآمدند، فیلم هایی مانند یک داستان کانتربری (A Canterbury Tale)، نرگس سیاه (Black Narcissus) و کفش های قرمز بودند. اگرچه این دو فیلم ساز، در آن دوره، هرگز اعتباری را که لایق آن بودند، دریافت نکردند، بااین حال، آن ها از تاثیرگذارترین فیلم سازهای تاریخ سینما هستند. عقاید آ ن ها، به طرز باورنکردنی ای بریتانیایی بود و این در حالی است که آن ها در آثارشان، همواره سعی داشتند، پیچیدگی های مهم تری را به نمایش بگذارند.

زیر نظر شرکتی که با نام آرچرز شناخته می شد، مایکل پاول و امریک پرسبرگر، شکل سینمای شخصی خودشان را به ایالات متحده آوردند و تجربیات خود را در سراسر هالیوود پخش کردند. تمرکز این فیلم نامه نویس ها، بر پیچیدگی های روانشناختی، با تمرکر بر روایت گری و کشمکش های درونی افراد خلاق و طبقه کارگر بود. این گروه دو نفره می توانستند مسئولیت کامل یک فیلم، از نویسندگی تا کارگردانی را برعهده بگیرند و هدف آن ها خلق فیلم های هنری بود. مهم ترین اثری که آن ها بر تاریخ سینمای معاصر گذاشته اند را می توان در آثار مارتین اسکورسیزی دید؛ کسی که مایکل پاول را با همسرش، تلما شونمیکر آشنا کرد.

8. لی براکت

• اثر به یاد ماندنی: خواب بزرگ (The Big Sleep) محصول 1946

یکی از برترین فیلم نامه نویس ها از دوران طلایی، که در آغاز، داستان های علمی-تخیلی می نوشت، بعدتر با رمان سال 1944 خود، هیچ چیز خوبی از یک جسد در نمی آید (No Good From a Corpse) و با تماسی که هاوارد هاکس با او گرفت، به سینما معرفی گشت. پس از آن، براکت آغاز به فیلم نامه نویسی کرد و فیلم نامه فیلم های خواب بزرگ، ریو براوو (Rio Bravo)، هاتاری! (Hatari)، خداحافظی طولانی (The Long Goodbye) و نخستین پیش نویس جنگ ستارگان: امپراطوری ضربه می زند (Star Wars: The Empire Strikes Back) را، پیش از مرگ، نوشت.

براکت شخصیت های معمولی را خلق می کرد و سپس آن ها را تا بالاترین حد توانشان در دردسر می انداخت. خواب بزرگ و خداحافظی طولانی، دو فیلم مختلف هستند که حول محور یک شخصیت به نام فیلیپ مارلو که به وسیله ریموند چندلر خلق شده است، می گردند. برخلاف کلیشه آن سال های هالیوود که خلاف کارها و کارآگاهان آن ها همواره شخصیت هایی شبیه به هم داشتند، شخصیت های آثار براکت متفاوت بودند. یکی از این شخصیت ها با درخشش هامفری بوگارت، در خواب بزرگ، خلق شد.

7. جولیوس و فیلیپ اپستین

• اثر به یاد ماندنی: کازابلانکا (Casablanca) محصول 1942

این دو برادر، با یکدیگر، توانستند کازابلانکا را، در یکی از استودیوهای نیویورک خلق کنند؛ فیلمی که هنوز خیلی ها معتقدند، یکی از برترین فیلم های تاریخ سینما است. آن ها برای شوخ طبعی تلخ و لایه های پنهانی که به شخصیت های آثار خود می دادند، شناخته شده بودند. آقای اپستین در جایی گفته که توانایی نوشتن دیالوگ خوب، ژنتیکی است: شما با آن متولد می شوید، همان طور که یک فوتبالیست، با استعداد فوتبال، متولد می گردد.

این دو برادر، پیش از فوت ناگهانی و ناراحت کننده فیلیپ، با هم، روی 9 فیلم کار کردند. اگرچه قلب جولیوس به خاطر فوت برادرش شکسته بود، به کار خود ادامه داد و در کنار یک رمان و یک نمایش نامه، دو فیلم نامزد اسکار دیگر هم خلق کرد. این فیلم نامه نویس ها که از دانشگاه تجربه فارغ التحصیل شده و به دنیای درام کوچ نموده بودند، می توانستند فیلم های هیجان انگیز، با طعم طنز تلخ، خلق کنند.

6. جوزف منکویچ

• اثر به یاد ماندنی: همه چیز درباره ایو (All About Eve) محصول 1950

برادر هرمان منکویچ، جوزف، بیش از او، توانایی تطابق پذیری با قوانین استودیویی را داشت. او به روسای پیر احترام می گذاشت و همراه با تعداد زیادی از نویسندگان مرد، در یک اتاق جمع می شد تا با فیلم بعدی، سود مناسبی برای استودیو به ارمغان بیاورد. در حالی که جوزف، به تدریج، توانست از جمعیت جدا گردد و روابط خودش را با فیلم سازها برقرار کند، مسیر پیشرفت هم تغییر کرد و صدای جوزف، در بین مخاطبان آمریکایی، هواداران زیادی پیدا کرد.

او بیش از چهل فیلم نامه نوشت و ده ها فیلم تهیه کرد. او مسئول ساخته شدن برخی از برترین آثار کلاسیک آن دوره، مانند داستان فیلادلفیا (Philadelphia Story)، زن سال (Woman of the Year)، همه چیز درباره ایو و مردها و عروسک ها (Guys and Dolls)، بود. جوزف در فرایند فراوری بیشتر فیلم هایی که طی دهه چهل و پنجاه میلادی به اکران در آمدند، دست داشت و همین نکته او را تبدیل به یکی از پیش روترین داستان گویان آن دوره نموده بود.

5. روث گوردون و گارسون کانین

• اثر به یاد ماندنی: مرد دوچهره (A Double Life) محصول 1947

این زوج فیلم نامه نویس هالیوودی، در آثار خود، تمرکز را بر روابط زوج ها و جنبه های مختلف زندگی زناشویی قرار دادند. هم چنین، همکاری یک زن و مرد، در آن سال ها، باعث شد که آن ها در این زمینه پیش رو باشند و زمینه را، بیش از پیش، برای حضوز زنان در این صنعت فراهم کنند. آن ها، بیش از هرچیز، در ژانر کمدی-رمانتیک، فعالیت کردند و با این حال، همواره کوشش کردند تا طبق قوانین کتاب ژانر، فیلم نامه ننویسند.

بدون هیچ قسمت اضافه ای، شخصیت های آثار این فیلم نامه نویس ها، همواره به مقابله با یک دیگر می پردازند و ساختار قوی آن ها، با ایجاد کشمکش، داستان را پیش می برد. طی همکاری خلاقانه این دو نفر، آن ها توانستند بیش از سایر نویسندگان، بر آثار خودشان کنترل داشته باشند. آن ها، بیرون از سایه تهیه کنندگان و استودیوها، فیلم نامه می نوشتند و همین نکته، باعث شد بتوانند با جورج کیوکر، فیلمساز مستقل آمریکایی، همکاری کنند. در همین آثار بود که آن ها توانستند در تهیه کردن و پس فراوری آثار خودشان هم نقش داشته باشند.

4. هرمان منکویچ

• اثر به یاد ماندنی: همشهری کین (Citizen kane) محصول 1941

یکی از اصلی ترین اشخاصی که محصولات نهایی استودیوها را شکل می داد، هرمان منکویچ بود. او طی دهه بیست میلادی به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا نقشی در فیلم های صامت داشته باشد و تا زمان فوتش، همواره در حال خروج و ورود دوباره به صنعت سینما بود. این فیلم نامه نویس استودیویی باتجربه، توانست فیلم نامه فیلمی را بنویسد که به عقیده بسیاری از منتقدان سینما، برترین فیلم تاریخ است؛ همشهری کین. شصت سال از ساخته شدن این فیلم می گذرد و هنوز یکی از برترین فیلم های کلاسیک تاریخ است. دیوید فینچر در فیلم منک (Mank)، پرتره دقیقی از زندگی هرمان منکویچ خلق نموده است.

در حقیقت، هرمان منکویچ مسئول ورود صحبت کردن سریع، گره گشایی هوشمندانه و شخصیت های خودبین به سینما است؛ جیمز استوارت در زندگی شگفت انگیز است (Its A Wonderful Life) را به یاد بیاورید. منکویچ به همان میزان که نویسنده خوبی بود، کتاب خوان پرکوششی هم بود. او همه چیز را می دانست؛ از فیلسوف های باستانی گرفته تا آثار شکسپیر که الهام بخش دنیا هایی بود که او خلق می کرد. همین ویژگی ها بود که وقتی دوران ریاست جمهوری مک کارتی فرا رسید، منکویچ را دچار مشکل کرد.

3. جان هیوستن

• اثر به یاد ماندنی: شاهین مالت (The Maltese Falcon) محصول 1941

نویسنده بیشتر آثاری که خودش کارگردانی آن ها را برعهده داشت؛ جان هیوستون یکی دیگر از شخصیت هایی بود که در زمینه های مختلف استعداد داشت و می توانست ایده های خود را، مطابق با میل خودش، به تصویر تبدیل کند. هیوستون، شاهین مالت را به عنوان نخستین فیلم نوآر تاریخ سینما، نوشت و کارگردانی کرد و توانست توجه ها را به خودش جلب نماید. هیوستون می توانست ایده های بزرگ و ناب را در دست بگیرد و آن ها را درون شخصیت های آثارش بریزد و سپس به آن ها زندگی را هدیه دهد.

هیوستون در بسیاری از فیلم های خودش حضور یافت و امروزه پیدا کردن او در آثارش تبدیل به یک تفریح مجذوب کننده شده است و البته با توجه به صدای متفاوت و زبان بدن مخصوص اش، به راحتی می توان او را پیدا کرد. فیلم های او می توانند وطن پرستانه نامیده شوند، در حالی که مسائل پیچیده روانشناختی هم در خودشان جای داده اند؛ به خصوص آثاری که او طی دهه چهل میلادی فراوری کرد. هیوستون برداشت خودش از واقع گرایی و معنای آمریکایی بودن در آن موقع را همراه با مضامینی چون حقیقت و آزادی درون شخصیت های خودش متبلور می کرد، در حالی که آن ها در پی معنا در محیط خود می گشتند.

2. بیلی وایلدر

• اثر به یاد ماندنی: سانست بلوار (Sunset Boulevard) محصول 1950

بیلی وایلدر، پس از فرار از دست نازی ها، به هالیوود آمد تا حرفه سینما را ادامه دهد. آن چه وایلدر را تبدیل به یکی از برترین فیلم نامه نویس ها در تاریخ سینما می کرد، توانایی او در نوشتن فیلم نامه، در ژانرهای مختلف، بود؛ از نوآرهای مجذوب کننده مانند غرامت مضاعف (Double Indemnity) و سانست بلوار گرفته تا کمدی هایی مانند برخی ها داغشو دوست دارن (Some Like It Hot). این توانایی او تنها در زمینه فیلم نامه نویسی نبود، چرا که او بیشتر آثار خودش را تهیه و کارگردانی هم می کرد و همین توانایی، او را تبدیل به اولین هنرمند تاریخ کرد که توانست هم زمان اسکار برترین نویسنده، برترین کارگردان و برترین فیلم را برای آپارتمان (The Apartment) دریافت کند.

وایلدر هرگز به مخاطبان اجازه خروج از فضای فیلم را نمی دهد. مضامین او عمیق هستند، اما به راحتی قابل درک اند. او نقاط عطف فیلم نامه هایش را در بطن آثارش مخفی می کرد، چرا که نمی خواست بینندگان احساس کنند در حال تماشای داستانی از پیش نوشته شده هستند. نویسندگی وایلدر مستحکم و بی مانند بود و همین نکته باعث بین المللی شدن و ماندگاری فیلم های او، برای دهه ها، شده است.

1. بتی کامدن و آدولف گرین

• اثر به یاد ماندنی: آواز در باران (Singin in the Rain) محصول 1952

همکاری خلاقانه بتی کامدن و آدولف گرین، فضا را برای برخی از برترین آثار موزیکال تاریخ سینما مهیا کرد. این فیلم نامه نویس ها یک دیگر را برای نخستین بار در دانشگاه نیویورک دیدار کردند و از همان ابتدا، پیش از رفتن به هالیوود، آغاز به نوشتن داستان های کمدی کردند. این داستان ها آغازگر همکاری ای طولانی به مدت یک دهه بودند که باعث خلق شدن برخی از برترین موزیکال های آن دوره شدند.

اوج دست آوردهای سینمایی این زوج، آواز در باران بود. قلم کامدن و گرین، روح شخصیت های داستان را لمس می کرد و آن ها را برای مخاطب، بیش از سایر نویسندگان آثار موزیکال، قابل دسترسی نشان می داد. چهارچوب روایت هایی که این زوج هنرمند می نوشتند، با تصورات جین کلی از پایکوبی، به خوبی مطابقت می کرد و همین تطابق باعث شد که برخی از برترین آثار سینمایی موزیکال تاریخ سینما خلق شوند و تاثیرات فیلم نامه نویس ها بر آثار سینمایی، بیش از پیش، هویدا گردند.

منبع: Collider