دکوراسیون خانه ها در طول 6 قرن؛ از رنسانس تا امروز - وبلاگ اطلس وب

به گزارش وبلاگ اطلس وب، سبک معماری و طراحی داخلی در هر دوره ای از تاریخ متفاوت بوده است و می توان آثار و نشانه هایی از آن سبک را در اتاق نشیمن مشاهده کرد؛ مبل ها، لوسترها، نوع نورپردازی، طرح وسایل و دیوارها همه نشان می دهند در چه دوره ای زندگی کرده اید و سبک غالب در طراحی و دکوراسیون خانه چگونه بوده است.

به گزارش وبلاگ اطلس وب به نقل از وب سایت یک پزشک، اتاق نشیمن مهم ترین بخش هر خانه ای است. همه دوست داریم اتاق نشیمن زیبا و راحتی داشته باشیم که به بهترین شکل طراحی شده باشد. معمولا ساعت ها وقت می گذاریم تا بهترین طراحی را برای اتاق نشیمن داشته باشیم و از بهترین وسایل منزل، دکوراسیون و طراحی ها استفاده می کنیم تا به چشم بیاید، چون به نوعی نماد و سمبل خانه و شخصیت ما است.

شاید تاریخچه طراحی دکوراسیون اتاق نشیمن و هنر داخلی خانه به مصر باستان برسد. از آن زمان تاکنون طراحی داخلی اتاق نشیمن به مرور تغییر یافته و تکامل پیدا کرده است. در هر دوره ای از تاریخ شاهد یک سبک معماری و طراحی داخلی بوده ایم؛ به گونه ای که می توان آثار و نشانه هایی از آن سبک را در اتاق نشیمن مشاهده کرد. مبل ها، لوسترها، نوع نورپردازی، طرح وسایل و دیوارها همه نشان می دهند در چه دوره ای زندگی کرده اید و سبک غالب در طراحی و دکوراسیون خانه چگونه بوده است.

طراحان Home Advisor اقدام به بازسازی 12 هنر داخلی و دکوراسیون اتاق نشیمن در دوره های مختلف کرده اند و با عکس برداری از آنها خواستند نشان بدهند طی 600 سال طراحی داخلی خانه ها چه تغییراتی در اروپا داشته است.

• رنسانس (1400 تا 1600)

شکوه هنر و معماری اروپا در این دوره بوده است. در عصر رنسانس با الهام گیری از برخی هنرهای آسیایی، به تزئینات داخلی اهمیت بیشتری داده شده و تقارن هندسی اهمیت بالایی داشته است. کابینت ها به شکل کاخ ها بودند و ستون های درون خانه نمایی از ساختمان به خود می گرفتند. در این طرح، به وضوح برخی از هنرهای ترکی مشاهده می شود.

• باروک (1590 تا 1725)

در این دوره شاهد اهمیت دادن به وسایل داخلی خانه و پرزرق و برق دار بودنشان بودیم. مبل های چوبی سلطنتی، میزهایی از سنگ مرمر و برخی وسایل ساخته شده با عاج محبوبیت بیشتری داشتند. در این دوره، کلیساهای کاتولیک سعی می کردند مردم را به تجمل گرایی در خانه ها تشویق کنند.

• روکوکو (1700)

با سرانجام یافتن دوره باروک، دوره روکوکو در دوران سلطنت لوئی پانزدهم آغاز شده و سه دهه طول کشید. این سبک ساده تر از دوره باروک بود و دیگر خبری از وسایل تزئینی آن چنانی در خانه ها دیده نمی شد. طراحی ها آزادتر، خلوت تر و صمیمی تر بودند و ظاهر وسایل بیشتر اهمیت داشت.

• نئوکلاسیک (1780 تا 1880)

اواخر دوره گرجستانی ها، سبک جدیدی در معماری و طراحی داخلی خانه به وجود آمد. این سبک معماری بیشتر به معماری یونانی و رومی نزدیک بود تا سبک معماری باروک و روکوکو. سعی می کردند کمی طراحی ها فانتزی، جذاب تر، بامزه تر و عاری از نمادهای سلطنتی یا پرزرق و برق دار باشند.

• هنر و پیشه (1860 تا 1910)

جنبش هنر و پیشه از کشور انگلیس برخاسته و پاسخی به عصر بی خلاقیت و بی عدالت اقتصادی صنعتی بود. ارتباط با طبیعت، کیفیت مواد، سادگی و زیباشناسی از عناصر این دوره بودند. شاهکارهای هنری و صنایع دستی جامعه به درون خانه ها و به ویژه خانه های امریکایی رسوخ کرده و مردم دوست داشتند آثار هنری در اتاق نشیمن خود داشته باشند.

• هنر نو (1890 تا 1920)

وارد قرن جدیدی شده بودیم و طراحان صنعتی ترجیح می دادند تکنیک های تازه تری در طراحی وسایل خانه و راحتی استفاده کنند. طرح هایی که البته غالبا سخت پیاده سازی شده و گران قیمت بودند، ولی ظاهر خانه ها را دگرگون کردند. مبلمان ها و لوازم جانبی بسیار مدرن شده و طرح هایی غریب داشتند که برخی نشات گرفته از هنر ژاپنی بودند.

• هنر دکو (1920 تا 1960)

دوباره شاهد ظهور طراحی های تجملاتی، پرزرق و برق دار و ترکیب نمادهای باستانی با طبیعت بودیم. در این دوره از چوب های لاکچری و گران قیمت، شیشه های کار شده، استیل ضد زنگ، آلومینیوم، جواهرات و چرم در طراحی دکوراسیون خانه ها استفاده می شد. طراحی ها جسورانه تر و رنگ ها شادتر بودند. نورپردازی ها بیشتر و اتاق های نشیمن روشن تر بودند.

• مدرنیسم (1880 تا 1940)

همانند دوره هنر و صنایع دستی، در دوره مدرنیسم نیز برای طراحی و استفاده از هر وسیله ای یک فلسفه وجود داشت. غالبا طرح ها و وسایلی استفاده می شد که برای زندگی ضروری و بهتر بود. از جدیدترین و مدرن ترین مواد، طراحی ها و فناوری ها استفاده شده و سعی می کردند مقرون به صرفه، کاربردی و زیبا باشند.

• باهاوس (1919 تا 1934)

باهاوس یک مدرسه عالی هنر و معماری در آلمان بود که بیش از سه دهه سعی کرد هنرمندانی جدید پرورش دهد. دولت نازی این مدرسه را در سال 1933 تعطیل کرد. هنرمندان این مدرسه بیشتر به طرح های رادیکال مدرنیسم گرایش داشتند و ترکیب طراحی و فن را می پذیرفتند.

• مدرن- اواسط قرن (1930 تا کنون)

این سبک طراحی داخلی بعد از جنگ جهانی دوم رواج یافت و خاستگاه آن در میان حومه شهرها و روستاییان بود. این سبک روی رنگ، سادگی، کارایی به جای تزئینی بودن، وسایل چند منظوره و زیباشنایی تاکید دارد. فضاهای خالی در این طراحی ها بیشتر دیده می شود و عناصر طبیعی مانند انواع چوب ها، حصیرها و بامبوها استفاده می شد.

• پست مدرن (1978 تا کنون)

سبکی که تقریبا از سال 1980 در اروپا و امریکا رواج یافت و بیشتر متاثر از آثار هنری و هنرمندان سوررئالیست این دوره است. در این سبک طراحی و معماری، عناصر طراحی سبک مدرنیسم به تمسخر گرفته شده و بیشتر سراغ طراحی هایی فانتزی، شوخ طبع، بی نظم و نامرتب رفتند.

• امروزی (دهه 80 میلادی تا کنون)

تلفیقی از سبک مدرنیسم با فناوری ها و دیدگاه های امروزی است. در سال 2010 بیشتر سراغ این سبک طراحی داخلی رفتند و در آن لایه هایی از سبک های دیگر مانند باهاوس دیده می شود. دیوارها و پنجره های لخت و بدون پرده، طراحی مینیاقتصادیستی، برش ها و خطوطی که امروزی هستند در این سبک نمود زیادی دارند.