چه بر سر بیرانوند آمده است؟ - وبلاگ اطلس وب

به گزارش وبلاگ اطلس وب، علیرضا بیرانوند، دروازه بان شماره یک تیم ملی ایران، دوباره درگیر ویروس فیفا شد. همان ویروس ناشناخته ای که بازیکن با سلامت کامل به اردوی تیم ملی می رود و با مصدومیت به باشگاهش برمی شود. او در تازه ترین ملاقات تدارکاتی تیم ملی برابر بلغارستان که به میزبانی همین کشور اروپایی برگزار گردید، در ترکیب 11 نفره نهاده شد، ولی کلا حضورش در زمین 23 دقیقه بیشتر طول نکشید. بیرو در این دقیقه از زمان بازی تصمیم گرفت رو به تخصص همیشگی اش بیاورد و با یک پرتاب دست بلند، مهدی طارمی را در موقعیت گل قرار دهد.

با وجود این، چرخش و فشار بیش از مقدار روی پای تکیه گاه باعث شد تا کشاله اش آسیب ببیند. اگرچه در ساعات اولیه صحبت از این بود که این بازیکن ممکن است تا پنج هفته نتواند بازی کند، ولی حالا پزشک باشگاه پرسپولیس خبر داده که مهلت دوری او از میادین دو تا سه هفته خواهد بود. هرچند یکی، دو هفته کم شدن از مقدار دوری بیرو کار چندان مهمی را از پیش نمی برد؛ چرا که سرخ پوشان تهرانی باید 28 شهریور در حساس ترین بازی تابستان در استادیوم آزادی به مصاف النصر با کریستیانو رونالدو بروند، ولی دیگر نمی توانند بیرانوند را درون دروازه داشته باشند. این بدان معنی است که یکی از مهره های کلیدی پرسپولیس این ملاقات حساس را از دست می دهد و یحیی را به یک سرگیجه عجیب می کشاند که با جای خالی او چه کند؟ بیرانوند در شرایطی اسیر چنین مصدومیتی شده که یکی از ویژگی های تماشاگرپسندش همین پرتاب های بلند دست است. او حتی برای همین تخصص اسمش وارد کتاب گینس شده و به صورت رسمی عنوان دار این عرصه لقب گرفته است.

بیرانوند به خاطر پرتاب دست 61 متر و 66 سانتی متری اش در بازی بین تیم های ایران و کره جنوبی در تاریخ 11 اکتبر 2016 (20 مهر 1395) در مرحله انتخابی جام جهانی 2018 روسیه، گواهینامه مربوط به این رکورد را از مسئولان گینس دریافت نموده است. این بدان معنی است که این دروازه بان در طول دوران حرفه ای اش بار ها این حربه را به کار برده است. او حتی در ملاقات های زیادی که با پیراهن پرسپولیس هم به میدان رفته بار ها چنین پرتاب هایی داشته، ولی اینکه چه شده که در این بازه مهم و حساس، هم دومین بازی تدارکاتی تیم ملی را از دست داده و هم تقابل مهم با النصر در لیگ قهرمانان آسیا را، احتیاج به واکاوی بیشتر دارد. در واقع باید پاسخ این سؤال به طور تخصصی تر ارزیابی گردد که آیا بیرانوند چوب تخصصش را خورده یا سهل انگاری؟

شاید این قدر تخصصی شدن این مبحث احتیاج به کارشناسان خبره دروازه بانی داشته باشد، ولی برای آنالیز نه چندان عمیق آن می توان رو به مقایسه آورد و از این نوشت که اگر پرتاب های بلند دست برای دروازه بان ها امری رایج و بدون ریسک بود، باید به صورت متداول در لیگ های معبتر فوتبال دیده می شد. حالا شاید دروازه بانی توان پرتاب 61 متر توپ را نداشته باشد، ولی پرتاب های 50 و کمی بیش از 50 متری برای بسیاری از دروازه بان ها حتی در همین لیگ ایران هم شدنی است.

پرواضح است که اگر چنین حربه ای بدون ریسک بود، می توانست تبدیل به یکی از تاکتیک های تیمی گردد. فارغ از این موضوع، مسئله فیزیک و بدن بازیکن فوتبال هم باید در نظر گرفته گردد. بیرانوند شاید بدن سالم و کم نقصی برای یک دروازه بان داشته باشد، ولی بالارفتن سن و سال، احتیاج به تمرین های ویژه و تخصصی تر دارد تا بدن همچنان به شوک های این چنینی واکنش مثبت نشان دهد. در کنار این موارد، روی آوردن به تمرینات تاکتیکی هم یکی از دیگر مواردی است که نباید به سادگی از کنارش گذشت؛ آیا پرتاب های بلند بیرانوند در پازل تاکتیکی تیم ملی و باشگاه پرسپولیس گنجانده و برنامه ریزی شده؟ اگر پاسخ مثبت است، آیا برنامه ای جدا برای تقویت این تخصص بیرانوند چه از لحاظ بدنی و چه تاکتیکی، در تمرینات در نظر گرفته شده است؟

برای آنالیز بیشتر شرایط علیرضا بیرانوند در ترکیب تیم ملی احتیاج به آنالیز همه جانبه تری هم حس می گردد. دلیلش این است که این برای اولین بار نیست که بیرو روی چیزی که تصور می نماید تخصص دارد، آسیب می بیند و حضور در زمین مسابقه را از دست می دهد. با مرور شرایط او در یک سال اخیر می توان به این نتیجه رسید که بیرانوند برای سومین بار در همین مدت کوتاه است که در نیمه اول بازی تعویض می گردد و جایش را به دروازه بان دیگری می دهد.

پیش تر او در ملاقات فینال کافا مقابل ازبکستان هم پس از برخورد با مدافع تیم ملی، در نیمه اول تعویض شد. معروف ترین تعویض بیرانوند هم که مربوط به جام جهانی 2022 قطر و بازی با انگلیس است که روی یک خروج دیگر و برخورد با مدافع تیم ملی، در همان نیمه نخست مصدوم و تعویض شد. خروج های شجاعانه بیرانوند هم مثل همین پرتاب بلند دستش، یکی دیگر از تخصص های علیرضا بیرانوند محسوب می گردد، ولی وقتی اتفاقی مشابه دو بار در یک بازه زمانی کوتاه رخ می دهد آیا همچنان می توان از آن به عنوان یک تخصص نام برد؟

برای روشن شدن بیشتر شرایط بیرانوند شاید مرور تاریخ فوتبال ایران در این بین یاری کند. در طول برگزاری حرفه ای بازی های تیم ملی فقط شش بار شده که دروازه بان تیم ملی در همان نیمه نخست تعویض گردد. بخش عجیب ماجرا مربوط به جایی است که 50 درصد این آمار یک تنه به علیرضا بیرانوند اختصاص دارد! او بالاتر از مرحوم ناصر حجازی که دو بار در نیمه اول بازی های تیم ملی تعویض شده حالا رکورددار است و این موضوع می تواند در ادامه به ضررش تمام گردد. بیرانوند در جام جهانی جایش را به سیدحسین حسینی داد که با وجود عملکرد بد در ملاقات مقابل انگلیس در بازی دوم برابر ولز پیروز بود و چه بسا اگر اصرار کی روش به استفاده مجدد از بیرو نبود، می توانست در ملاقات سوم نیز همچنان دروازه بان ایران بماند.

فارغ از غیبت های متعددی که این چنین مصدومیت هایی می تواند برای بیرانوند در بازی های باشگاهی به وجود بیاورد، او در خطر ازدست دادن جایگاهش در تیم ملی هم قرار می گیرد. در همین تقابل با بلغارستان، پیغام احتیاجمد پس از ورودش به زمین، مطمئن نشان داد و خیال کادر فنی را راحت کرد که اگر بیرانوند نباشد، می توانند با فراغ بال از پیغام استفاده نمایند.

البته که شاید ندیدن درخشش های بیرو در ترکیب تیم ملی و تیم باشگاهی اش بی انصافی باشد. در این مورد کسی تردیدی ندارد و تعصب او در چارچوب و بعلاوه شجاعتش مثال زدنی است، ولی مسئله اینجاست که شجاعت و تیزهوشی نباید با سهل انگاری یکی گردد تا طرفین لطمه بخورند. شاید مرور دوباره همین پرسش ها کافی باشد که چرا پرتاب های بلند دست دروازه بان ها در دنیای حرفه ای رایج نیست یا چرا دروازه بان های بزرگ پس از خروج از دروازه با مدافعان خودی برخورد های سخت که منجر به مصدومیت شوند ندارند؟ شاید بیرانوند احتیاج به اصلاح بخشی از تکنیک های فردی داشته باشد، البته شاید.