موزه بازی: OutRun 1987 - وبلاگ اطلس وب

به گزارش وبلاگ اطلس وب، رانندگی، آن هم با یک فراری قرمز رنگ دهه هشتادی و در جاده های سرسبز اروپایی، حتی در رویای اکثر افراد هم جایی ندارد. با این حال، یک بازی ویدیویی با همین سبک و سیاق، اساس ساخت بازی های مسابقه ای و ماشین سواری امروزی است. بازی های مسابقه ای همگی در یک بازی آرکید ریشه دارند؛ یک بازی که نه تنها توانسته بود یک تنه نان سگا و کارمندانش را بدهد، بلکه حتی نقشی بزرگ در زنده نگه داشتن مغازه های آرکید داشت. بازی رانندگی آوت ران (OutRun) در سال 1987 آمد که برای سال ها بماند، ولی مطمئنا تصور سگا از سال ها، چند سال بود، نه چند دهه.

اگر دقت کنید، می بینید که آوت ران را در سبک بازی های مسابقه ای دسته بندی ننموده ایم و لقب بازی رانندگی را به آن داده ایم، چون اساسا یک بازی مسابقه ای نیست و این موضوع، از همان ابتدا که بازی را آغاز می کنیم خودش را نشان می دهد.

زمانی که می خواهید آوت ران را آغاز کنید، بازی تصویری از داشبورد آن فراری که پشت اش نشسته اید مقابل تان می گذارد و از شما می خواهد که در رادیوی ماشین، یک آهنگ انتخاب کنید. اینکه آهنگ ها چقدر خوب از آب درآمده اند را به موقع آنالیز می کنیم، ولی همین موضوع و انتخاب آهنگ ها، از همان ابتدای کار حس و حال متفاوتی به بازی می دهد. بازی را که آغاز می کنید، نه خودرویی کنارتان در جاده می بینید و نه رقیبی، بلکه دخترکی را می بینید که کنارتان در خودرو نشسته و قرار است همراه او، ساعت ها در جاده های مختلف رانندگی کنید و موسیقی گوش دهید. این ها را با توجه به این می گوییم که مطمئنا امروزه بازی مسابقه ای کم به پست تان نخورده است و از آن ها ذهنیتی دارید، ذهنیتی که افراد به هنگام بازی کردن آوت ران به هیچ شکلی در ذهن خود نداشته اند.

و به همین خاطر است که آوت ران را یک بازی مسابقه ای نمی دانیم و آن را، یک بازی رانندگی خطاب می کنیم. اساسا قرار است در جاده های متنوع و مختلفی رانندگی کنید، موسیقی گوش کنید و از محیط لذت ببرید. با این حال، آوت ران به عنوان یک بازی ویدیویی و مشخصا یک بازی آرکید طراحی شده، در نتیجه نه تنها باید شما را به چالش بکشد و سرگرم نماینده باشد، بلکه باید طوری طراحی شده باشد که سکه های افراد را در هر فرصتی، ببلعد.

این جاست که گیم پلی آوت ران خودش را نشان می دهد. برای رسیدن به هر چک پوینت، حدود سی ثانیه زمان دارید و اگر به چک پوینت بعدی نرسید، بازی تمام می شود و اساسا دستگاه هم سکه تان را می خورد. برای اینکه خودتان را به چک پوینت برسانید، باید سریع رانندگی کنید، ولی هر چه سریعتر رانندگی کنید، احتمال برخوردتان به خودروها یا موانع کار جاده بالا می رود. باید در همه حال حواس تان به میزان سرعت باشد و نه تنها آن را با گاز و ترمز بالا و پایین کنید، بلکه با یک کلید دنده، که بین دو سرعت کم و زیاد متغیر است، حداکثر سرعت خودرو را هم تنظیم کنید. گیم پلی بازی عمق خوبی دارد، مخصوصا برای یک بازی رانندگی دهه هشتاد میلادی و باید مدت زیادی بازی کنید تا بتوانید زمان بندی درست همه چیز را در بیاورید.

بازی همواره از نقطه یکسانی آغاز می شود، ولی هر از گاهی در بازی به یک دو راهی می رسید و می توانید از دو جاده، یکی را انتخاب کنید. انتخاب ها به جاده مختلفی منجر می شوند و برای اینکه همه آن ها را ببینید، باید به دفعات بازی را تمام کنید. اساسا آوت ران کم محتوا ندارد و به لطف گیم پلی خوب خود و موسیقی اش، خسته نماینده هم نمی شود.

احساس می کنیم بحث کمی فنی شده است و باید به سرعت از آن خارج شویم، ولی بد نیست اشاره ای هم به گرافیک بسیار خوب بازی داشته باشیم. آوت ران سیستم کاملا جدیدی برای کوچک و بزرگ کردن عناصر روی صفحه داشت و به لطف آن، به نرم ترین شکل ممکن محیط را کوچک و بزرگ می کرد و حرکت می داد؛ طوری که حس حرکت در یک جاده، به بهترین شکل ممکن در بازی نماینده ایجاد می شد. این سیستم در زمان خود به قدری قدرتمند و پیشرفته بود که حتی تا سال ها بعد از عرضه آوت ران، کنسول های خانگی نمی توانستند آوت ران را با کیفیت اصلی آرکید اجرا نمایند و نیازمند تغییرات و کاهش کیفیت بودند.

قدرت بصری بازی و گیم پلی آن به جای خود، موسیقی آوت ران به تنهایی و جدا از خود بازی، محبوبیت بسیار زیادی پیدا نموده است. تخصص موسیقی نداریم، ولی از یک متخصص موسیقی در مستندی مربوط به بازی های ویدیویی شنیدیم که موسیقی آوت ران، در سبک جاز لاتین نواخته شده است. کمی که بیشتر به آن فکر می کنیم، می بینیم که یک آهنگساز ژاپنی، روی یک چیپ سگا که فقط می توانسته چند صدا فراوری کند، برای یک بازی ویدیویی آرکید، با الهام از جاز لاتین موسیقی ساخته است. به جرات می گوییم که هضم موضوع راحت نیست. موسیقی آوت ران آن قدر محبوب است که به احترام آن، سبکی جدید از موسیقی به اسم آوت ران شناخته می شود. سبک موسیقی آوت ران، شامل موسیقی های دهه هشتادی الکترونیک است که حس و حال خوبی به افراد می دهند. اتفاقا ما هم در موسیقی تیتراژ برنامه ادامه نیافته بازی چه از موسیقی آوت ران استفاده نموده بودیم.

از همان ابتدا از نسخه آرکید آوت ران صحبت نموده ایم، ولی بدون کسی در مملکت ما حتی از دور هم چمشمش به یک دستگاه آرکید هم نیافتاده، چه برسد به یک دستگاه آرکید ماشین سواری دهه هشتادی سگا که برای آوت ران ساخته شده باشد. با این حال، احتمال اینکه آوت ران را روی کنسول خانگی سگا بازی نموده باشید، کم نیست. خاطرات ما هم از آوت ران به کنسول سگا بازمی شود و در واقع هیچ تصوری از آن دستگاه آرکید معروفی که آوت ران را محبوب نموده، نداریم.

با این حال، این موضوع مانع نمی شود تا همین حالا یک شبیه ساز سگا پیدا و دقایقی روی آن آوت ران بازی نکنیم. خاطرات ما به همان بازی رانندگی سگا بازمی شود و مشخصا هم برای زنده کردن شان، سراغ آن می رویم و می دانیم حتی ده ها سال پس از عرضه آوت ران، باز هم از بازی کردن شان لذت خواهیم برد.